Laatste dagen

Vrijdag 20 juni. De laatste dagen van ons verblijf in Burundi zijn aangebroken. Wat gaan wij nog doen? . In de vroege ochtend belt een Nederlandse psychiater die in het ziekenhuis werkt wat wij gisteren bezocht hebben. Vanmorgen heeft zij van onze komst gehoord en zij heeft vanmiddag nog een uurtje vrij om met ons te praten. Carolien, Jan V. en Renate hebben eerst een gesprek met een parlementslid, daarna maken André, Carolien, Ederlin, Renate, Jan W. en ik graag gebruik van haar aanbod. Het wordt een boeiend gesprek, in sneltreinvaart vertelt zij over haar werk daar:opleiden van basisartsen met enige kennis van psychiatrie( in Burundi is geen opleiding voor psychiater, daarvoor moet je naar Senegal of Nairobi), ook leidt zij verpleegkundigen en psychologen op met kennis van psychiatrie. Belangrijk is ook hier structuur aanbrengen in de medische wereld , en zoiets als een thuiszorg organiseren voor bijv. nazorg en controle op medicijngebruik. Zij vertelt over de vele organisaties die wereldwijd mensen ondersteunen, een helpende hand bieden om weer op een goede, bewoonbare aarde te leven, en waarmee zij zelf ook verbonden is: Broeders van de Liefde; HealthnetTPO; Spark enz.( kun je allemaal op internet vinden, )indrukwekkend en inspirerend die wereldwijde bewogenheid! Zij benadrukt ook dat netwerken erg belangrijk is, en dat heeft onze voorzitter van Dufashanye de afgelopen dagen ook veel gedaan!
S'avonds worden alle meegenomen spullen overgedragen aan de Rafaelstichting van Burundi. Als straks in september het activiteitencentrum klaar is en geopend kan worden zullen hopelijk het gereedschap,de wol en breipennen, de naaimachine enz. allemaal goed gebruikt kunnen worden.
Zaterdag 21 juni. Vandaag gaan wij voor het laatst op weg naar Musigati, passeren de talloze voetgangers, fietsers, brommers,koeien, geiten, auto's en komen bij de bouwplek, waarvan de muren al gedeeltelijk opgebouwd zijn. Wij helpen nog een poosje met " kleiballen", een soort cement, van de aanmaakplek naar de bestemmingsplek te dragen, en dragen later stenen. De laatste (vele, vele) ballonnen worden opgeblazen en uitgedeeld. Het is een vrolijk gezicht, al die gele praxisballonnen in de wijde omgeving! Daarna gaan wij naar het café in Musigati , waar wij alle medewerkers van de bouwplek een afscheidsborrel aanbieden. Het wordt een heel mooi afscheid, bij binnenkomst in het café worden wij verrast door prachtige ,authentieke Burundese dans en trommelmuziek ! Er is een toespraak van Jan.W, en Renate, vertaald door Daniel(chauffeur) en de architect en aannemer van het project, vertaald door Blaise( andere chauffeur) . Onder het genot van een drankje en een heerlijke vleesspies wordt er gezellig nagepraat. Met vele omhelzingen en ook een beetje pijn in ons hart nemen wij afscheid van elkaar en van deze bijzondere plek.
S'avonds eten wij bij André en Imna, onze bijzondere gastheer en gastvrouw, die ons onvergetelijke weken in Burundi bezorgd hebben. Als vrienden nemen wij afscheid!!!Carolien gaat eerder naar huis en zal later op de avond door hen naar hèt vliegveld gebracht worden. Wij gaan nog 1 nachtje naar onze compound. Daar horen wij dat Thomas ,onze kok, deze avond opnieuw vader is geworden, van een dochtertje, die over een week haar naam zal krijgen. Thomas is gewoon aanwezig op de compound, morgen gaat hij zijn vrouw en dochtertje ophalen uit het ziekenhuis en haar voor het eerst zien! Midden in de nacht brengen wij een toost uit op haar leven! Dat zij een goede toekomst, een goed leven mag leven in Burundi!,