Nieuwe belevenissen in Burundi

Woensdag 11 juni. Wij gaan naar de basisschool in Rweza , een klein dorp net buiten Bujumbura . In 2007 heeft Dufashanye meegeholpen aan de bouw er van. Reisgroep van 2007: geweldig wat jullie hier toen gedaan hebben!!!. Wij hebben klas 1 t/m 5 bezocht, klas 6 had schoolexamen (nationale examens ,deze school scoort heel goed, staat op de 4de plek in Burundi!!) . Er zitten 56 tot 90 leerlingen in een eenvoudig leslokaal , 2of 3 kinderen. naast elkaar op een schoolbank. De schoolbanken staan in een U- vorm. Er staat 1 leerkracht voor de klas, alleen in klas 1 krijgt de leerkracht hulp. In de middag komt er een nieuwe groep leerlingen in de leslokalen ,zodat per dag ongeveer 120 kinderen gebruik maken van een lokaal.. De leermiddelen zijn eenvoudig, een boek, een schriftje , een pen. Maar de kinderen krijgen wel les in Engels, Frans en Kirundie!! En de sommen die op het bord stonden in klas 1 vond ik best moeilijk: bijv: 9 +( 6-4) =11, of : 4 x( 4-2) =8. In elke klas waar wij kwamen gingen de kinderen staan, staken hun rechterhand omhoog en zeiden als uit 1 mond: ‘bonjour madames, bonjour monsieurs’. Carolien vertelde bij elke klas dat Dufashanye aan de bouw van deze school heeft meegeholpen en vroeg of de kinderen zich dat nog konden herinneren. 1 herinnerde zich Jan, en een aantal herinnerden zich dat er muzungu’s geweest waren. Elke klas zong tot slot een lied. Prachtig!! Hierna hebben wij in de kerk een gesprek met o.a. de leerkrachten en een lid van de oudercommissie. Ze vertellen over de plannen van de school: klein onderhoud in de schoolvakantie, hopelijk bouw van nieuwe schoollokalen ( buiten liggen stenen die de bevolking al heeft verzameld voor de fundering!) en aanleg elektriciteit.
Donderdag 12 juni. In de ochtend delen wij de flyers met uitnodiging voor de Hollandse voetbal avond op het sportcentrum uit bij de Belgische – en de Nederlandse Ambassade, en bij een hotel waar soms wel eens Nederlanders komen. De flyers worden enthousiast ontvangen: voetbal!!! S’Middags naar ‘ons project ‘in Musigati. Wij worden weer hartelijk ontvangen. De fundering is bijna klaar, en daarmee ook onze werkzaamheden hier , voor de volgende fase is werk van specialisten nodig. De beide Jannen blijven op de bouwplaats, de anderen gaan naar het dorp Musigati, voor intervieuws met gehandicapten. Dit is een opdracht van de Wilde Ganzen: zij is de hoofdsponser van ons project,en wil daarvoor wel adequate informatie, o.a foto’s van de bouwplaats en van de doelgroep: gehandicapte mensen. Er is aan de bevolking gevraagd of zij met hun gehandicapte medemensen naar het plaatselijke cafe willen komen. Hier zijn al veel nieuwsgierige mensen toegestroomd als de eerste gehandicapte binnenkomt. De situatie voelt eerst absurd, al die mensen en die ene gehandicapte die moet poseren. Maar Bernice fotografeert als een beroepsfotograaf, ook al die andere gehanicapten die later komen, en gaandeweg vloeit de absurditeit weg en ontstaat er contact. De namen en geboortedata( voor zover bekend) van de gehandicapten worden genoteerd. Na de fotosessie is er een gesprek met ondermeer de burgemeester en de man die alles genoteerd heeft .Carolien stelt de vragen: -wat is de leeftijd?,- zijn ze altijd gehandicapt geweest?- Waar wonen ze?- Wie zorgt voor hen?. Andre is de tolk. De meeste mensen zijn gezond geboren, in veel gevallen is de oorlog of een crisis in het persoonlijke leven( overlijden van een ouder, een scheiding) het begin geweest van hun ziekte. Anderen hadden al op heel jonge leeftijd epileptische aanvallen. Sommige mensen wonen thuis bij hun (arme ) moeder, anderen zijn op de zorg van de gemeenschap aangewezen. De meesten lopen overdag wat rond op de markt. Sommige mensen zijn agressief. De burgemeester is heel blij met het project, heeft hoop dat het de hele gemeenschap ten goede komt.
Vrijdag 13 juni. Jan brengt weer een bezoek aan de Nederlandse Ambassade, hoogstwaarschijnlijk kan hij dinsdag zijn noodpaspoort ophalen, de anderen bezoeken Bethesda, een soort huisartsenpost met een kleine kliniek , ongeveer 10 bedden , erbij. Het ligt naast onze compound. ,Het is eenvoudig ingericht, heeft een kleine apotheek ,een onderzoekkamer, een eenvoudige verloskamer, waar nog een ‘toeter’ op tafel ligt, en een klein laboratorium waar een paar analyses gedaan kunnen worden, er staat een microscoop en er is een stoof. In de kliniek liggen een aantal jonge vrouwen met malaria. Dit is ziekte nr.1 in Burundi, ook diabetes komt veel voor. In de middag worden vlaggetjes en ballonnen opgehangen in het sportcentrum en een bezoek aan de markt gebracht. S’Avonds volgt dan die onvergetelijke voetbalavond in Bujumbura: samen met Belgen, Burundesen en Hollanders, waaronder Marieke , maken wij mee dat Nederland met 5-1 wint van Spanje!!